حكایت عبدالله جعفر

از عبدالله بن جعفر- رضی الله عنه- منقول است

كه روزی عزیمت سفر كرده بود و در نخلستان

قوی فرودآمده بود غلام سیاهی نگهبان آن بود.

دید كه سه قرص نان به جهت قوت وی آوردند.

سگی آنجا حاضر شد. غلام یك قرص را پیش

سگ انداخت , بخورد. دیگری را بینداخت, آن را

نیز بخورد. پس دیگری را هم به وی انداخت, آن

را هم بخورد. عبدالله- رضی الله عنه- از وی پرسید

كه هرروز قوت تو چیست؟ گفت: این كه دیدی.

فرمود كه چرا بر نفس خود ایثار نكردی؟ گفت:ا

ین در این زمین غریب است؛ چنین گمان مى برم

كه از مسافتی دورآمده است و گرسنه است

نخواستم كه آن را گرسنه بگذارم. پس گفت:

امروز چه خواهی خورد؟ گفت روزه خواهم داشت.

عبدالله رضی الله عنه- با خود گفت: همه خلق مرا

در سخاوت ملامت كنند و این غلام از من سخی تر است.

آن غلام و نخلستان را و هرچه در آنجا بود همه را بخرید.

پس غلام را آزاد كرد و آنها را به وی بخشید